Właśnie zaczynam prace w kawiarni. Robię tu kawki, czasami wyciskam soczki, lody podaję, ale głównie sprzedaje tu ciasta. Każdy kawałek nęci, pociąga me oczy, jestem w końcu estetką. Zimno bonety zatrzymało delikatne tarty, puszyste serniczki, zapewnia godną prezentację nieruchomych obiektów, żywe jeszcze w tej chwili, choć życie ich stoi w miejscu. Słodycze wydają się idealną dekoracją wnętrza, nie tylko rozpieszcza cię wygląd, ale smakując piękno, jak to jest, jesteś tym co jesz! To jest tak ładnie ubranie. Dla twojego ciała słodycz jest nowym przeżyciem, każdy wygląd chce poznać od środka, spróbować każdego wariantu cukrowej bomby. Oh, nie mogę się zdecydować! Z kęsem słodkość rozpuszcza się po ciele - rozpływa się wartkim strumieniem w zatokach, gładzi glazurą gardło, pochlania organy, oślepia  szybkie błyski neuronów, prąd przepływa przez ciało. To żyje! słodycz zastąpi pasje i oddech, czuć tylko dziwny zapach banana, ale przecież sernik bananowy był w zeszłym tygodniu! Zapita dodatkowo kawą, działam, ale to zbyt wysoko, za szybko i nie wyrobię. Nie chce znów się przewrócić, mam  jeszcze tyle do zrobienia, tyle mam jeszcze w zanadrzu. Proszę, nie chce skończyć w cukrzanym grobie! Tu tylko 6 stopni.

 

Zależność od słodyczy, od stresu i działalności twojej, precyzyjnej głowy, nie mogę się skupić, przepraszam ile kawałków dla Pana? Nie,nie, tu po prostu nic nie słychać, lodówki są głośne. 

Proszę bardzo, do widzenia!